Woman Identified Woman by Radicalesbians

5

స్త్రీలు గుర్తించిన స్త్రీలు 

రాడికలెస్బియన్స్ 

లెస్బియన్ అంటే ఏంటి? బద్దలయేంత వరకూ అదిమిపెట్టిన స్త్రీలందరి ఆగ్రహం. పసి వయసు నుండి సమాజం విధించిన పరిమితులని అధిగమించి, ఒక సంపూర్ణ, స్వేచ్చాయుత మనిషిగా జీవించాలనే తన లోపలి తపన ననుసరించి  జీవించే స్త్రీ. ఈ తపన, అది నిర్దేశించే అవసరాలు, ఆమె జీవిత ఆచరణ ఆమెని తన చుట్టూ వుండే మనుషులు, పరిస్థితులు, అందరు ఒప్పుకునే ఆలోచన, భావనలు, నడవడిక తో బాధాకరమయిన సంఘర్షణ లోకి నెట్టి, అందరితో నిరంతర యుద్ధంలోకి, చివరికి తనతో తానే యుద్ధం చేసుకునే స్థితికి నెడతాయి. తన వ్యక్తిగత ఆవశ్యకత కోసం మొదలుపెట్టిన ఈ ప్రయాణం లోని రాజకీయ అంతరార్ధం ఆమెకే సరిగ్గా అర్ధం కాకపోవచ్చు కానీ ఆమె సమాజం తన కోసం కేటాయించిన మౌలిక పాత్ర - స్త్రీ పాత్ర - కుండే పరిమితులు, దానిలో నిబిడి వున్న అణచివేత ని ఒప్పుకోలేకపోతుంది. ఆమె పడే వేదన ఆమెలో ఒక అపరాధ భావాన్ని పురిగొలుపుతుంది. అది సమాజం తన నుండి ఆశించే వాటిని ఎంత మేరకి ఆమె చెయ్యలేక పోతుందో, అంత మేరకి పెరిగి,  చివరికి సమాజం ఒప్పుకునే వాటిని ప్రశ్నించి, విశ్లేషించటానికి దారితీస్తుంది.       

తన జీవిత దారులని ఆమె తనకి తానే వేసుకోవాల్సి వస్తుంది. చాలా వరకు ఒంటరిగానే జీవించాల్సి వస్తుంది. తన తోటి ‘స్ట్రెయిట్’ అక్క చెల్లెళ్ల (పర లైంగిక సంబంధాల్లో వుండే స్త్రీలు) కంటే ముందుగానే వాస్తవ జీవితం గురించిన భ్రమలు (ముఖ్యంగా పెళ్లి అనే కల్పిత గాధ జీవితాన్ని మెరుగుపరుస్తుందనే భ్రమ) వదులుకుని స్త్రీల జీవితం ప్రధానంగా ఒంటరిదనే విషయాన్ని త్వరగా గ్రహిస్తుంది. ఎంత మేరకు ‘ఆడ పిల్ల’ గా తాను పొందిన సాంఘికీకరణని ఆమె విసిరి పారెయ్య గలుగుతుందో అంత మేరకే ఆమె ప్రశాంతంగా వుండగలదు. ఒక పక్క సెక్సిస్టు సమాజం తన నుండి ఆశించిన వాటిని ఒప్పుకోవలసి రావటం, ఇంకో పక్క  దాని అవసరాల తనని వాడుకుంటోందని అర్ధం చేసుకోవటం, రెండిటి మధ్య నలిగి పోతూ ఉంటుంది. మనలో ఎవరిమయితే ఈ పరిస్థితి గురించి అర్ధం చేసుకుని బయట పడగలుగుతామో, వాళ్ళం దశాబ్దాల కాళ రాత్రి లో సాగిన హింసాత్మక ప్రయాణం ముగించి అవతలి తీరాన్ని చేరుకున్నట్లు. ఆ ప్రయాణం నుండి పొందిన అవగాహన, మనం పొందిన విముక్తి, మన పట్లా, స్త్రే జాతి పట్లా వుండే నిజమయిన ప్రేమా - వీటన్నింటినీ అందరు స్త్రీలతో పంచుకోవాలి. ఎందుకంటే మనందరం స్త్రీలే కాబట్టి.  

ముందుగా మనం అర్ధం చేసుకోవాల్సింది ఒకటుంది - పురుషుల మధ్య లైంగిక సంబంధాల లాగే, స్త్రీల మధ్య లెస్బియన్ సంబంధాలు అనే ప్రత్యేక శ్రేణి సంబంధాలు, స్త్రీ పురుషుల మధ్య కఠినమయిన భేదాలు, ఇద్దరికీ వేరు వేరు పాత్రలు వుండే పురుషాధిక్య సమాజంలో మాత్రమే ఉంటాయి. ఈ సమాజాల్లో స్త్రీల కంటూ కేటాయించే పాత్రలు స్త్రీల మనిషి తనాన్ని కుదించి వాళ్ళని పురుషులనే యాజమాన్య కులానికి, సహకార కులం లేదా సేవక కులంగా తయారు చేస్తాయి. పురుషులు ఆర్ధిక, రాజకీయ, సైనిక విధులు సమర్ధంగా నిర్వర్తించ టానికి  వారిని వారి భావోద్వేగాల నుండి దూరం చేసి, తమ శారీరక, భావ పరమయిన అవసరాలని తామే గుర్తించనీయకుండా ఉంచుతాయి. ఇలా లింగ పరమైన పాత్రల అమరికల నుండే సమ లైంగికత పుడుతుంది; వాటిని మాత్రమే ప్రత్యేక శ్రేణి సంబంధాలుగా పరిగణించి పరిశీలించటం మొదలుపెట్టినప్పుడు ఆ ప్రత్యేకతకి వాస్తవికత లేదని అర్ధమవుతుంది. ఏ సమాజంలో పురుషులు స్త్రీలని అణచివేయ్యరో, ఎక్కడయితే భావోద్వేగాల/భావాల ననుసరించి లైంగిక వ్యక్తీకరణ సాధ్యమవుతుందో, అక్కడ పరలైంగికత, సమలైంగికత అనే రెండు భిన్న రకాల సంబంధాలు అదృశ్యమయి పోతాయి. 

కానీ లెస్బియన్ సంబంధాలు మగవాళ్ల మధ్య సమ లైంగిక సంబంధాల కంటే చాలా భిన్నమయినవి. సమాజంలో భిన్నమైన పాత్రని పోషిస్తాయి. ఇటువంటి సంబంధాలలో వుండే స్త్రీలు, పురుషులు ఇద్దరి పైనా సమాజం తమ తమ సామాజిక పాత్రలని పోషించనందుకు ‘నిజమైన స్త్రీలు, నిజమయిన పురుషులు’ కాదనే నింద వేసినప్పటికీ, భిన్న రకాలయిన - లెస్బియన్ స్త్రీలని డైక్ ( మగరాయుడు) అని, హోమోసెక్సుల్ పురుషులని ఫేగోట్ (పనికిరాని  వెధవ) నిందలు వేస్తుంది. 

అబ్బాయిలా తిరిగే అమ్మాయిని పొగడటం, ఆడ లక్షణాలుండే అబ్బాయిలని చూసి అసహ్యించుకోవటం రెండు ఒకే విషయాన్ని సూచిస్తాయి - అది స్త్రీలంటే, స్త్రీ పాత్రలని పోషించే వారంటే చులకన భావం. సమాజం స్త్రీలని ఇటువంటి అవమాన కరమయిన పాత్రల్లో ఉంచటానికి చాలా కృషి చేస్తుంది. స్త్రీలని గీత దాటకుండా చూడటానికి లెస్బియన్ అన్న పదం లేదా ముద్ర బాగా పనికొస్తుంది. ఒక స్త్రీ తన గురించి ఈ మాట ప్రయోగించటం విన్నప్పుడు తనని సమాజం అది గీసిన గీత దాటుతున్నావని హెచ్చరిస్తోందని అర్ధం చేసుకుంటుంది. తాను సమాజం విధించిన లైంగిక పాత్రల సరిహద్దు దాటానని తెలుసుకుంటుంది. గబుక్కున వెనక్కి తిరిగి, ఆలా తనని అన్నందుకు నిరసన వ్యక్తం చేసి, తన చర్యలకి అందరి అనుమతి ఉండేటట్లు తనని తాను మార్చుకుంటుంది.    

ఏ స్త్రీ అయితే తాను పురుషుడితో సమానమని అంటుందో, వారి అధికారాన్ని ధిక్కరిస్తుందో (స్త్రీలందరూ పురుషుల మధ్య జరిగే మారకంలో భాగంగా ఉండాలనే ఒప్పందాన్ని కూడా), తన అవసరాలు తనకి అన్నింటికంటే ముఖ్యమని ధైర్యంగా నొక్కి చెప్తుందో వారి పైన వెయ్యటానికి పురుషుడు కనిపెట్టిన ముద్రే లెస్బియన్ అన్న పదం. స్త్రీల ఉద్యమంలో క్రియాశీలక పాత్ర పోషిస్తున్న వారికి ఈ ముద్ర వెయ్యటం సుదీర్ఘ చరిత్రలో ఇటీవలి ఘటన మాత్రమే. వయసులో పెద్దవాళ్లయిన స్త్రీలు, తమ కాలంలో ప్రతిభావంతులు, సఫలీకృతులు, స్వతంత్రులయిన స్త్రీలు, తమ జీవితాలని పురుషుని చుట్టూ అల్లుకోని స్త్రీలని లెస్బియన్ అని పిలిచేవారని గుర్తుచేసుకుంటారు. ఒక సెక్సిస్టు సమాజంలో ఒక స్త్రీ స్వతంత్రురాలయితే, ఆమె ఇంక స్త్రీ కాదు, ఆమె మగరాయుడన్న మాట. అసలు ఆ పదమే స్త్రీల అసలు స్థితి గురించి తెలియచేస్తుంది. స్త్రీలు, వ్యక్తులు కాదని,  ఆ రెండు పదాలు పరస్పర విరుద్ధమయినవి  అని స్పష్టం చేస్తుంది. ఒక లెస్బియన్ని ‘నిజమయిన స్త్రీగా’ భావించరు. అయితే, జనాల ఆలోచనలో ఒక లెస్బియన్ కి, ఒక స్త్రీకి ఒక ప్రధాన భేదం ఉంటుంది - ఆమె లైంగిక ధోరణి. లెస్బియన్ లకి పురుషులంటే ఆసక్తి ఉండదు. బండగా చెప్పాలంటే, స్త్రీ అంటే ఈ జనాంతిక ఆలోచన ప్రకారం ‘ఒక పురుషుడితో దెంగించుకునే మనిషని’ అర్ధం.      

మానవ జాతిని విభజించటానికి పురుషులు కనిపెట్టిన లైంగిక శ్రేణుల్లో ‘లెస్బియన్’ ఒకటి. ఈ అమానవీయ ధోరణిలో అందరు స్త్రీలూ లైంగిక వస్తువులే అయినప్పటికీ, పురుషులతో ముడిపడిన స్త్రీలకి కొన్ని నష్ట పరిహారాలు లభిస్తాయి - అతడి అధికారం, అహం, స్థాయితో వచ్చే గుర్తింపు, ఇతర పురుషుల నుండి లభించే రక్షణ, స్త్రీ పాత్రని పోషించటం వల్ల ‘అసలయిన స్త్రీగా’ సమాజం ఇచ్చే గుర్తింపు, ఆమోదం మొ.వి. ఎప్పుడయితే ఒక స్త్రీ, వేరే స్త్రీలతో కలిసి తన సామాజిక స్థానాన్ని సూటిగా పరిశీలిస్తుందో అప్పుడు ఆమెకి తానున్న అమానవీయ స్థితి అర్ధమవుతుంది. అప్పుడు కలిగే భీతి నుండి తనని తాను కాపాడుకోవటానికి ఆమెకి అప్పటివరకూ పోగేసుకున్న ఏ మానసిక రక్షణల కవచాలు పనికిరావు. 

మరో స్త్రీ కోసం తాను లైంగిక పరికరంగా మారాలంటే స్త్రీలకి ఎక్కడలేని భయం ఎందుకు పుట్టుకొస్తుందో ఇక్కడే మనకి అర్ధమవుతుంది. ఇటువంటి సంబంధాల వల్ల మగవాళ్ళతో సంబంధాలు పెట్టుకోవటంతో  వచ్చేటటువంటి  పరిహారాలు ఏవీ లభించవు.  పైగా స్త్రీగా తాను ఎంత సూన్య స్థితిలో బ్రతుకుతోందో అన్నది బయట పడిపోతుంది. ఒక స్ట్రెయిట్ స్త్రీ, తన పక్కనున్న స్త్రీ ఒక లెస్బియన్ అని తెలియంగానే ఆమె తనని ఒక లైంగిక వస్తువుగా పరిగణిస్తోందని అనుకుంటుంది. ఆ స్త్రీని పురుషునితో సమానం చేసి చూస్తుంది.  పరలైంగిక సంబంధాల సామాజిక ఆధిక్యత వల్ల ఆయా స్త్రీలు, లైంగికత అన్న విషయం మస్తిష్కం లోనికి రాంగానే తనని తాను ఒక లైంగిక వస్తువుగా భావించుకోవటం మొదలుపెట్టి, లెస్బియన్ స్త్రీల మనిషితనాన్ని గుర్తించటానికి నిరాకరిస్తారు. 

స్త్రీల ఉద్యమంలో స్త్రీలు తమ లెస్బియన్ అక్కచెల్లెళ్లని ఈ రకంగా మగ చూపుల్లోంచి చూస్తున్నారంటే, వాళ్ళు పురుషాధిక్య సంస్కృతిని ఆమోదించి, తామెట్లా పురుషుల చేత అణచివేయ బడుతున్నారో, అలాగే తమ అక్కచెల్లెళ్లని కూడా అణచివేయ్యటానికి చూస్తున్నారని అర్ధం. మనమెప్పటికీ స్త్రీలని వాళ్ళు ఒక శ్రేణి మనుషులతో ఏ లైంగిక సంబంధాలలో వున్నారో నన్న పురుషాధిక్య వర్గీకరణ వ్యవస్థ ప్రకారం మాత్రమే నిర్వచించ బోతున్నామా? ఒక సంపూర్ణ మనిషిగా ఎదగాలనుకునే స్త్రీకే కాకుండా, స్త్రీల మధ్య వుండే అసలు సిసలయిన ప్రేమ, సంఘీభావం, అతి ముఖ్యమైన సంబంధాలపై లెస్బియన్ అనే ముద్ర వెయ్యటం స్త్రీల మధ్య లేని ఒక విభజన ని సృష్టించటం కాదా? స్త్రీత్వానికి సంబంధించిన పాత్రల హద్దుల్లో వాళ్ళని నిర్బంధించి, తమ మధ్య తాము మౌలిక సంబంధాలని, సంఘాలని, సముదాయాలని ఏర్పర్చుకోకుండా లెస్బియన్ అనే ముద్రని స్త్రీలని భయపెట్టటానికి దిష్టిబొమ్మలా వాడటం కాదూ, దీని లక్ష్యం?    

స్త్రీల ఉద్యమంలో లెస్బియనిజం గురించి చర్చ చెయ్యకుండా ఉండటానికి, దాన్ని గుర్తించకుండా ఉండటానికి శత విధాలా ప్రయత్నించారు. ఆ విషయం ఎత్తంగానే అందరూ ఆందోళనకి గురవుతారు. శత్రుపూరితంగా వ్యవహరిస్తారు. తప్పించుకోవటానికి చూస్తారు, లేకపోతే ఏదో ‘విశాల సమస్య’ లో దీన్ని భాగం చేయటానికి ప్రయత్నిస్తారు. అసలు దాని గురించి మాట్లాడటమే ఎవరికీ ఇష్టముండదు. మాట్లాడాల్సి వస్తే, అసలు విషయాన్ని పక్క దారి పట్టిస్తున్నారు (‘లావెండర్ హెర్రింగ్’) అంటూ పక్కకి తోసేస్తారు. కానీ ఇదేమీ పానకంలో పుడక లా పక్కకి పెట్టగలిగే విషయం కాదు. స్త్రీలు పూర్తిగా విముక్తులవ్వాలంటే ఈ విషయం గురించి మాట్లాడుకోవటం అత్యవసరం. ఎప్పటివరకయితే మగరాయుడు అన్న ముద్ర స్త్రీలని తమ బలమైన అభిప్రాయాలని తొక్కి పెట్టేలా చేసి, తన సహోదర స్త్రీలనుండి దూరంగా ఉంచి, పురుషులకి, కుటుంబాలకి తప్ప ఇతర విషయాలకి ప్రాధాన్యం ఇవ్వకుండా చేస్తుందో అప్పటివరకూ ఆమె పురుష సంస్కృతి నియంత్రణ క్రిందే ఉంటుంది. స్త్రీలు తమలో తమకి లైంగిక పరమయిన ప్రేమతో సహా మౌలికంగా నిబద్ధులై ఉండే అవకాశం ఉందని గుర్తించనంత వరకూ పురుషులకిచ్చే ప్రేమ, విలువ తమకి తాము ఇచ్చుకోలేక రెండవ శ్రేణి మనుషులు గానే ఉండిపోతారు. స్త్రీలకి వ్యక్తులుగాను, కలిసి చేసే ఉద్యమం గాను పురుషుల సమ్మతి మాత్రమే ప్రధానమయినంత వరకూ లెస్బియన్ అన్న మాట వారికి వ్యతిరేకంగా వాడటానికి బాగా ఉపయోగపడుతుంది. వాళ్ళు వున్న వ్యవస్థలో మరింత మెరుగయిన పరిహారాలు కోసం చూస్తున్నంత వరకూ పురుషాధిపత్యాన్ని ప్రతిఘటించటం కష్టం. స్త్రీల విముక్తి కి కూడా పురుష ఆమోదం కోసం చూస్తూ వుంటారు. అందులో భాగంగా పురుష కేంద్రంగా వుండే స్త్రీత్వాన్ని తోసిపుచ్చే లెస్బియనిజంని తిరస్కరిస్తూ వుంటారు. ఈ మధ్య కొంతమంది యువ, రాడికల్ స్త్రీలు లెస్బియనిజం గురించి గంభీరంగా ఆలోచించటం మొదలుపెట్టారు కానీ దాన్ని ప్రధానంగా ఒక లైంగిక సంబంధంగాను, పురుషులతో ప్రేమకి ఒక ప్రత్యామ్నాయంగా భావిస్తున్నారు. ఆ భావనలో స్త్రీలతో స్త్రీలు గాఢమైన సంబంధాలని పెట్టుకోవటం కేవలం పురుషులకి వ్యతిరేకమైంది గాను, అలాగే ఆయా సంబంధాలని సెక్స్ కి సంబంధించినవిగా మాత్రమే చూడటం వల్ల అవి స్త్రీల మధ్య సెక్సిస్టు విభజనలని కొనసాగించి, పురుష ప్రాధాన్యత మునుపటి లాగే కొనసాగుతుంది.   

స్త్రీలు, వ్యక్తిగతం గాను, రాజకీయం గాను, పురుషుల నుండి తమ భావోద్వేగాలని, లైంగిక శక్తిని ఉపసంహరించుకుని, తమ తమ జీవితాల్లో ఆ శక్తిని వాడుకోవటానికి ప్రత్యామ్నాయాలని వెతుక్కోవాలి. ఇంకొక స్థాయిలో, రాజకీయ/మానసిక జీవితంలో పురుషులు ఆశించే స్పందనల నమూనా నుండి బయటకి రావాలి. మనసు లోతుల్లో వాటితో తెగతెంపులు చేసుకోవాలి. మన ప్రేమలు, లైంగిక శక్తి ఎటువైపు ప్రవహించినా, మెదళ్లలో పురుషులు నిర్ణయించిన నమూనాలున్నంత వరకూ మనం సంపూర్ణ స్వతంత్రతని సాధించలేము.  

స్త్రీల మధ్య సంబంధాలు పురుషులతో, పురుషుల ద్వారా మాత్రమే ఎందుకుంటాయి? పురుషాధిక్య సమాజాల్లో పెరిగినందు వల్ల ఆ సంస్కృతి ఇచ్చే నిర్వచనాలని మనం కూడా వంట బట్టించు కుంటాం. ఆయా నిర్వచనాలు మనల్ని కుటుంబ, లైంగిక విధులకు పరిమితం చేసి మన జీవితాలని మన ఇష్టాయిష్టాల ప్రకారం నిర్వచించుకుని, మలుచుకునే అవకాశాలని మనకివ్వవు. మనమిచ్చే మానసిక సేవలకు, ఏ ప్రతిఫలం లేని విధులకు, పురుషుడు మనకిచ్చేది ఒక్కటే - సమాజ దృష్టిలో సాధికారత పొందేందుకు అవసరమయిన బానిస స్టేటస్. మన సాంస్కృతిక పరిభాషలో దీన్నే స్త్రీత్వం అని, నిజమయిన స్త్రీ అని అంటారు.  

ఒక పురుషుడి పేరు తగిలించుకుని అతని ఆస్తిగా ఉన్నంత వరకూ మనలని నిజమయిన, సాధికారిక అచ్చమయిన స్త్రీలుగా పరిగణిస్తారు. ఏ పురుషుడికి చెందని స్త్రీ అంటే ఆమె దయనీయమయిన, కనిపించని, చెల్లుబాటు కాని మనిషిగా పరిగణిస్తారు. అతని ఆమోదం కోసం ఎలా ఉండాలని నిర్ణయించాడో అలా జీవిస్తుంటే, ఆ ప్రతిబింబాన్ని అసలయిందని అతను ధృవీకరిస్తాడు. మన నిజమయిన అస్తిత్వాన్ని కాదు. అతను నిర్వచించిన స్త్రీత్వాన్ని, అతనితో వుండే సంబంధంలో ధృవీకరిస్తాడు, మన వ్యక్తిత్వాన్ని, మన నిండయిన మనిషితనాన్ని కాదు.  

ఈ సమాజమిచ్చిన పాత్రని వంటబట్టించుకోవటం వల్ల మన లోపలే మనలని అసహ్యించుకోవటానికి ఒక పెద్ద ఊట ఏర్పడుతుంది. అయితే ఈ ఆత్మ ద్వేషాన్ని స్త్రీలు గుర్తించటం, ఒప్పుకోవవటం కష్టం. చాల మంది స్త్రీలు ఇటువంటిది లేనే లేదని తిరస్కరిస్తారు. తమకిచ్చిన పాత్రతో అసౌకర్యం గానో, అశాంతి గానో, జడత్వం గానో, లేకుంటే స్తంబింబ చేసే ఆందోళనగానో వారికిది అనుభవం లోకి రావొచ్చు. లేదా స్త్రీ పాత్ర గొప్పదనో, స్త్రీగా పుట్టటం అదృష్టమనో దాని ప్రాశస్త్యాన్ని పొగిడే వారిగా కూడా తయారవ్వొచ్చు. కానీ ఆ ఊట మాత్రం లోపలే ఉబుకుతూ ఉంటుంది, చేతనావస్థ అంచుల క్రిందే ఉంటూ వారి అస్తిత్వాన్నే విషపూర్తితం చేస్తుంటుంది, వారినుండి వారినే దూరం చేస్తుంది, వారి అవసరాలని వారినే గుర్తించకుండా చేస్తుంది, స్త్రీలు ఒకరి కొకరు అపరిచితులుగా కనబడేట్టు చేస్తుంది.    

ఈ ఆత్మ ద్వేషం, నిజమయిన ఆత్మని ఆవిష్కరించుకోలేక పోవటం రెండూ పురుషులిచ్చిన అస్తిత్వం నుండే పుడతాయి కాబట్టి, మనం కొత్త అస్తిత్వాన్ని సృష్టించుకోవాలి. మనం ‘స్త్రీగా ఉండాలి’ అనే ఆలోచనని వదులుకోలేనంత వరకూ, మన స్వీయత్వంతో, మనిషి తత్వంతో సంఘర్షణ ఎంతో కొంత జరుగుతూనే ఉంటుంది. స్త్రీత్వానికి, సంపూర్ణ మనిషితనానికి పొసగదనే విషయాన్ని అర్ధం చేసుకోవటం, ఒప్పుకోవటం చాలా కష్టం. స్త్రీలు మాత్రమే ఒకరి కొకరికి ఆ కొత్త స్వీయత్వాన్ని, అస్తిత్వాన్ని ఇవ్వగలరు. ఆ అస్తిత్వాన్ని పురుష కేంద్రంగా కాకుండా, మన గురించి మనమే ఆలోచించి రూపొందించుకోవాలి.   

ఇటువంటి విప్లవాత్మక చైతన్యం నుండే మిగిలినవన్నీ పుడతాయి, మనది ఆర్గానిక్ విప్లవం. దీని కోసం మనం ఒకరితో ఒకరు సహకరించుకోవాలి. అందుబాటులో ఉండాలి. మన ప్రేమ, నిబద్ధత, భావోద్వేగ ఆలంబన ఒకరికొకరు ఇచ్చుకోవాలి. మన శక్తిని మన అక్కచెల్లెళ్లకి ధారబోయాలి. మనలని అణచివేసే వారికి కాదు. మనందరినీ ఒక్కొక్కరిగా మన పీడకులతో కట్టి పడేసిన పరలైంగిక సంబంధాల వ్యవస్థ ని మౌలికంగా ఎదిరించే వరకూ మన శక్తంతా ఒక్కొక్క పురుషుడితో మన సంబంధాన్ని బాగు చేసుకోవటం లోనూ, మెరుగయిన సెక్స్ పొందటం కోసం చేసే ప్రయత్నాల్లోనూ, అతడిని ఎలాగోలా మార్చి ‘కొత్త పురుషుడిని’ తయారు చేసే  కృషి లోనూ, దాని ద్వారా మనం ‘కొత్త స్త్రీ’ గా మారొచ్చనే భ్రమల్లోనూ ఖర్చయిపోతుంది. ఇదంతా మన శక్తినీ, నిబద్ధతనీ విడగొట్టి మనని విముక్తి చేసే కొత్త దారుల, ధోరణుల నిర్మాణం నుండి మనల్ని పక్క దోవ పట్టిస్తుంది.  స్త్రీలు తమ మధ్య వుండే మౌలిక సంబంధాలని భూమికగా చేసుకుని, కలిసి కొత్త చైతన్యాన్ని సృష్టించుకోవటమే స్త్రీ విముక్తికి దారు లేసి, సాంస్కృతిక విప్లవానికి భూమిక నేర్పరుస్తుంది. అందరం కలిసి మన అసలయిన స్వీయత్వాన్ని వెతుక్కుని, బలపరుచుకుని, స్థిరపరుచుకోవాలి. 

—-----------

1970 లో న్యూయార్క్ లో సెకండ్ కాంగ్రెస్ అఫ్ విమెన్ జరిగినప్పుడు లావెండర్ మేనెస్ నిరసన లో భాగంగా ఈ కరపత్రాన్ని రాడికలెస్బియన్స్ పంచారు. స్టేజి మీద లైట్లు తీసేసి, మైకు తీసుకుని ఆ సమావేశం నుండి లెస్బియన్ల వెలివేతని ఖండించారు. ఆ తర్వాతి సంవత్సరం జరిగిన స్త్రీవాద సమావేశంలో లెస్బియన్ల హక్కులని ఉద్యమంలో భాగంగా గుర్తించాలని నిర్ణయించారు. 

ఈ కరపత్రాన్ని ప్రపంచ వ్యాప్తంగా లెస్బియన్ ఉద్యమానికి భూమిక తయారు చేసిన మౌలిక పత్రాల్లో ఒకటిగా పరిగణిస్తారు. 1960 లు, 1970 లలో అమెరికా లో వచ్చిన పౌర హక్కుల ఉద్యమం, యుద్ధ వ్యతిరేక ఉద్యమం, సమలైంగిక ఉద్యమం, స్త్రీల ఉద్యమం ఒక దానినొకటి చాలా ప్రభావితం చేసుకున్నాయి. అప్పట్లో స్త్రీల ఉద్యమంలో క్రియాశీలకంగా పనిచేసిన వారిలో అనేక మంది లెస్బియన్లు. స్త్రీవాదుల్లో హోమోఫోబియా ని, పితృస్వామ్యంతో దాని సంబంధాన్ని, వారి జీవితాన్ని పురుషులతో సంబంధాల స్థాయికి కుదించే తత్వాన్ని ఈ కరపత్రం బాగా చర్చకి పెట్టింది. పితృస్వామ్య సంస్కృతి నేపథ్యంలో స్త్రీల మధ్య ఏర్పడే సన్నిహిత సంబంధాలు రాజకీయమయినవని, ఆ సంస్కృతిని ధిక్కరించటానికి ఇవి అత్యంత అవసరమని వాదిస్తుంది.   

దీన్ని రాసిన వారు - ఆర్టిమిస్ మార్చ్, లోయి హార్ట్, రీటా మే బ్రౌన్, ఎల్లెన్ శుమ్స్కి, సింథియా ఫంక్, బార్బరా ఎక్స్ 

టీనా గీయనౌలిస్ https:://www.glbtq.com 

Published by Bhumika Magazine in May 2022